Wednesday, November 3, 2010

စာမ်က္ႏွာ ႏွစ္ဆယ္႔ရွစ္

ရဲညြန္႔က ကၽြန္ေတာ္႔ထံေဆးလိပ္ဗူးလွမ္းေပးရင္း

“..ေဟ႔ေကာင္..သိန္းေအး...”

“ ဘာလဲ..”

“ အခုငါတို႔သြားၾကည္႔တဲ႔...ျခံဝိုင္းအေျခအေန ဘယ္လိုလဲ...”

“ မဆိုးပါဘူး...ေစ်းေတာ႔နဲနဲမ်ားတယ္..ငါတို႔ရွိတာနဲ႔ မမွီႏိုင္ဘူး

ထင္တယ္...အေလွ်ာ႔အတင္းနည္းနည္းပါးပါးရွိေပမဲ႔...ျပင္ဆင္ရမဲ႔

စရိတ္ေတြ...ပစၥည္းဝယ္ရမွာေတြနဲ႔ဆိုရင္...ငါတို႔ ၃ ေယာက္မွာရွိတဲ႔

ေငြနဲ႔ မေလာက္ေလာက္ဘူး...”

ျခံေလးကမဆိုး အတန္အသင္႔က်ယ္ဝန္းျပီး စားေသာက္ဆိုင္ဖြင္႔ရန္

သင္႔ေတာ္သည္။ေနရာအေနအထားကလည္း ေကာင္းသည္။ဒါေၾကာင္႔လည္း

ေခၚေစ်းျမင္႔ျခင္းျဖစ္မည္။လက္ရွိအေနအထားအရ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၃ ေယာက္ထံ

ရွိသမွ် ေငြအင္အားႏွင္႔ လိုက္မမွီႏိုင္။ထို႔ေၾကာင္႔ စိတ္ေလွ်ာ႔လိုက္ရသည္။

ကၽြန္ေတာ္က ေအာင္ေအာင္႔ကို ေမးေငါ႔ရင္း

“ မင္းကေကာ...ဘယ္လိုသေဘာရလဲ...”

“ ငါ႔ဆႏၵကေတာ႔...ေငြမွီရင္လုပ္လိုက္ခ်င္တယ္...တို႔ဆီမွာရွိတဲ႔ေငြအင္အားနဲ႔..

မလုံေလာက္ေတာ႔လည္း..ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲကြာ..လက္ေလွ်ာ႔လိုက္ရံုေပါ႔...”

ရဲညြန္႔ကဝင္၍

“ ဟိုေကာင္...ကခ်င္ၾကီးကို..ရွယ္ယာေခၚရင္ေကာ....”

“ မင္းကလည္း...ေျမြေပြးကို တုတ္နဲ႔သြားထိုးခ်င္ေနျပန္ျပီ...ငါတို႔မင္းဆီလာရင္း

အေဝးေျပးကားေပၚမွာေတာင္..ဒီေကာင္႔အေၾကာင္းေျပာျဖစ္ၾကေသးတယ္...မင္း

မယုံရင္ ေအာင္ေအာင္႔ကို ေမးၾကည္႔ပါလား...”

ေအာင္ေအာင္က ကၽြန္ေတာ္႔ထံမွ ၾကားသိရသမွ်ကို ရဲညြန္႔အား ျပန္ေျပာျပလိုက္

သည္။

“ ဟုတ္လို႔လား...ဒီေကာင္.. ဒီေလာက္ေတာင္ပဲလား...”

ရဲညြန္႔အံ့ၾသဟန္ျဖင္႔ ေျပာသည္။

“ မင္းမယုံရင္..ဒီေကာင္နဲ႔ ထဲထဲဝင္ဝင္ ေပါင္းၾကည္႔လိုက္ေလ...ငါကိုယ္တိုင္ၾကံဳဖူး

လို႔သိလိုက္ရတာ...”

“ ေဟ႔ေကာင္..ရဲညြန္႔ေရ...ဒါအကင္းပဲရွိေသးတယ္...ဒီေကာင္ငါ႔ကိုေျပာျပတာ မျပီး

ေသးဘူး...ငါေတာင္ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးနဲ႔ မပါတ္သက္ခ်င္ေတာ႔ဘူး...”

“ ဟိုတစ္ေလာက...ငါ႔ဆီကိုေတာင္ေရာက္လာေသးတယ္ကြ...ဒါနဲ႔ အခုဒီေကာင္

ကခ်င္ၾကီး..ဘာေတြလုပ္ေနလဲ...”

“ ဟိုလူ႔ဆီေျမွာက္ပင္႔ကပ္စား...ဒီလူ႔ဆီေဖာေရွာဝင္ေရာ လုပ္ေနမွာေပါ႔...ဒီလိုေကာင္

မ်ိဳး အက်င္႔စရိုက္ကိုက...ေစာက္ရွက္မရွိလုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ လုံးလည္ခ်ာလည္လိုက္ေနမွာ

ေပါ႔...”

ေအာင္ေအာင္ ခ်ဥ္တူးတူးျဖစ္ျပီး ဝင္ေျပာသည္။ရဲညြန္႔က ေဆးလိပ္ဖြာရင္း ကခ်င္ၾကီး

အေၾကာင္း ေနာက္ေၾကာင္းျပန္စဥ္းစားေနပုံရသည္။

“ မင္းတို႔ေျပာတာ..ဟုတ္ေလာက္တယ္..ဒီေကာင္သူ႔ပိုက္ဆံဆိုရင္ သိပ္သိတတ္တာ..

သူ႔ဆီကေခတၱခဏ ယူသုံးမိရင္..ငါးျပား...ဆယ္ျပားကအစ..စာရင္းမွတ္ျပီးျပန္ေတာင္း

တတ္တယ္...သူမ်ားဆီက သူယူသုံးထားတဲ႔ ပိုက္ဆံမ်ားဆိုရင္...ျပန္ေတာင္းတာေတာင္

ဟိုေကြ႕ ဒီပါတ္လုပ္...ျခဴသံပါေအာင္ညည္းျငဴျပီး..မေပးမျဖစ္အေနအထားေရာက္မွ..ျပန္

ေပးတာ...”

ရဲညြန္႔ လည္းအထိခံထားရပုံေပါက္သည္။ရဲညြန္႔ကစဥ္းစားရင္းထပ္ေျပာသည္။

“ ဒီေကာင္ဘယ္ေလာက္အဆင္ေျပေျပ...ညည္းတာပဲ...လက္ထဲမွာပိုက္ဆံရွိလဲ..ေကၽြးရ

ေမြးရမွာစိုးလို႔...ျခဴသံပါေအာင္ညည္းျငဴျပီး...သူမ်ားတစ္ကာကို...ဘီယာတိုက္ခိုင္း..

ဘီယာတုိက္ခိုင္းလို႔မရရင္..အေအးတိုက္ခိုင္း...အေအးတိုက္ခိုင္းလို႔မွမရရင္..ေနာက္ဆုံး

ေဆးလိပ္ရေအာင္ ေတာင္းေသာက္တတ္တဲ႔အေကာင္...ေတာ္...ေတာ္...ေတာ္...ဒီလို

ေကာင္စားမ်ိဳးနဲ႔ မပါတ္သက္တာျငိမ္းခ်မ္းတယ္...”

“ဟား...ဟား...ဟား...ဒီေကာင္ရဲညြန္႔ မေပါင္းအပ္တဲ႔သူကို..ေဝးေဝးကေရွာင္ရမွန္းသိ

သြားျပီ...”

ရဲညြန္႔ကဆက္ျပီး

“ ဒီေကာင္႔..ညည္းခ်က္ကေတာ႔ကမ္းကုန္ပဲ...သစ္ပင္ေပၚက နားေနတဲ႔ ခိုေတာင္...ဒီ

ေကာင္႔ညည္းျငဴသံကို...နားကေလာျပီး..ေစာက္ျမင္ကပ္လို႔...ဒီေကာင္႔ေခါင္းေပၚ

တည္႔တည္႔...ခ်ီးပါခ်ျပီး...အျခားခပ္ေဝးေဝး အပင္တစ္ပင္မွာ သြားနားရတဲ႔အျဖစ္မ်ိဳး

ၾကံဳဖူးတယ္...”

“ ဟား...ဟား...ဟား...ခိုေတာ္ေတာ္နားညည္းသြားပုံရတယ္...”

“ အင္း...ၾကံဳဖူးေပါင္ဂုဏ္ထူးေဆာင္ပဲ...”

“ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး..ဒီလိုျမည္တြန္ေတာက္တီး..ညည္းျငဴတတ္တဲ႔...ေယာက်္ားမ်ိဳး...

ဒီတစ္ခါပဲေတြ႕ဖူးေသးတယ္...ခ်ီးေပပဲ...”

“ ဒီေကာင္႔ဆီက..စားရေသာက္ရဖို႕မ်ားေတာ႔...မေမွ်ာ္လင္႔ေလနဲ႔...မေတာ္တဆ..ကံ

ေကာင္းေထာက္္မလို႔..တစ္ခါေလာက္ စားလိုက္ေသာက္လိုက္မိရင္လဲ..လူတစ္ကာကို

ေျပာလို႔မဆုံးေတာ႔ဘူး...”

“ အျခားတစ္ေယာက္ကို..ေၾကြးလိုက္ေမြးလိုက္ရတာကမွ...သဲထဲေသးေပါက္သလို..

အရာထင္က်န္ရစ္ေသးတယ္...ဒီေကာင္႔ကို ေၾကြးလိုက္ေမြးလိုက္မိရင္ေတာ႔..ေရထဲ

ကိုေသးေပါက္လိုက္သလိုပဲ...ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းမသိဘူး....”

“ အေရာင္ေတာ႔ကြဲပါတယ္ကြာ...”

ေအာင္ေအာင္က ဝင္ေဖါက္သည္။

“ ေဟ႔ေကာင္ေတြ..မင္းတို႔ဒီေကာင္႔အေၾကာင္းပဲ..ေျပာေနၾကေတာ႔မွာလား...ငါတို႔လုပ္

ငန္းကိစၥဘယ္ေရာက္သြားျပီလဲ...”

ရဲညြန္႔ႏွင္႔ေအာင္ေအာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္သား သက္ႏိုင္(ကခ်င္ၾကီး)အေၾကာင္း တစ္ေယာက္

တစ္ေပါက္ေျပာဆို၍ ျပီးဆုံးမည္မဟုတ္မွန္းသိသျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္ဝင္၍ စကားျပတ္ေအာင္

ျဖတ္လိုက္ရသည္။

“ ကဲပါကြာ...ဒီေကာင္ခ်ီးေပအေၾကာင္းေတာ႔...ေလကုန္ခံ အေရးလုပ္ျပီး ေျပာမေနပါနဲ႔

ေတာ႔ကြာ...ေခါင္းေနာက္တယ္...”

ကၽြန္ေတာ္ ၾကားဝင္စကားျဖတ္လိုက္မွ ႏို႔မဟုတ္ ဒီေကာင္႔အေၾကာင္းက ဒီေန႔အဖို႔ ျပီး

ေတာ႔မွာမဟုတ္။

ဤသို႔ႏွယ္ ေတာင္ၾကီးတြင္ဆိုင္ဖြင္႔ရန္ကိစၥ အီလည္လည္ႏွင္႔ လုံးလည္ခ်ာလည္လိုက္ေန

ေတာ႔သည္။

“ ေဟ႔ေကာင္ေတြ ဘာမွ worry မ်ားမေနၾကနဲ႔ ..ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ပိိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ခ်

ဖို႔လိုမယ္...ေတာ္ၾကာ ဟိုမမွီ ဒီမမွီနဲ႔ အားလုံးတိုးလို႔တန္းလန္းျဖစ္ကုန္မယ္...”

ကၽြန္ေတာ္႔စကားေၾကာင္႔ ရဲညြန္႔ႏွင္႔ေအာင္ေအာင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္သား မတိုင္ပင္ပဲ

ျပိဳင္တူသက္ျပင္းခ်လိုက္ၾကသည္။

“ ေအးေလ..မင္းေျပာသလိုပဲ...ခိုင္မာတဲ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ရေတာ႔မွာေပါ႔ကြာ..ကဲ ရဲညြန္႔

မင္းလဲမင္းရဲ႕လက္ရွိအလုပ္ကိုပဲ ေမွးလုပ္ေနပါဦး...တစ္ခ်ိန္မွာေတာ႔ ငါတို႔သူငယ္ခ်င္း

၃ ေယာက္ အလုပ္အတူလုပ္ျဖစ္ၾကမွာပါ...”

ရဲညြန္႔လည္းစိတ္ေလွ်ာ႔လိုက္ပုံရသည္။

“ ေအးေပါ႔ေလ..ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ..ခုေခတ္ကလဲ ပိုက္ဆံေလး တစ္ပဲေျခာက္ျပားနဲ႔

လုပ္ငန္းလုပ္လို႔ရတဲ႔ ေခတ္မွမဟုတ္တာ...”

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ေတာင္ၾကီးတြင္ ၂ ပါတ္ခန္႔ ေနထုိင္လည္ပါတ္ခဲ႔ၾကျပီး ရန္

ကုန္သို႔ ျပန္ဆင္းလာခဲ႔ၾကေတာ႔သည္။