ေကာ္ပီ ၁၁

စာမ်က္ႏွာ တစ္ဆယ္႔တစ္

မုန္႔ဖိစက္က ပုံစံခြက္ျဖင္႔ ဆက္တိုက္ဖိျပီး မုန္႔မ်ားပုံစံတစ္က်စီတန္း
ထြက္လာသည္ ထိုထြက္လာေသာ မုန႔္မ်ားကို ေထာပတ္ပါးပါးသုတ္
လိမ္းထားေသာ ဗန္းမ်ားတြင္ စီ၍မုန္႔မ်ားေပၚသို႔ သမေအာင္ေမႊထား
ေသာၾကက္ဥရည္ သုတ္လိမ္းျပီး ဂက္စ္ ( သို႔မဟုတ္ )လွ်ပ္စစ္မီးဖို
တြင္ ၁၅ မိနစ္ခန္႔ ဖုတ္ျပီးေသာအခါ ရနံ႔ေမႊးၾကိဳင္ျပီးအရသာရွိေသာ
အသင္႔စားသုံးရန္ လမုန္႔မ်ား ျဖစ္ေပၚလာေတာ႔သည္....။ကၽြန္ေတာ္တို႔
သည္ လမုန္႔ပြဲေတာ္မတိုင္မီ ေလးလခန္႔အလိုေလာက္မွ စတင္၍အလုပ္
ဝင္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။မုန္႔ဆိုင္တြင္ စဝင္ဝင္ျခင္း ျမန္မာကၽြန္ေတာ္တို႔ ၃
ေယာက္သာရွိ၍ တစ္လခန္႔ၾကာေသာအခါ သာေကတေန ကိုေအာင္ဝင္း
ႏွင္႔မြန္လူမ်ိဳး တစ္ေယာက္ စုစုေပါင္း ၅ ေယာက္လုပ္ကိုင္ၾကသည္....။
ဆိုင္မွ စူပါဗိုက္ဇာ ၏သမီးေလးႏွစ္ေယာက္သည္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို
ေတာ္ေတာ္ခင္မင္ၾကသည္။ကၽြန္ေတာ္အလုပ္လုပ္ေနလွ်င္ေဘးတြင္
ရပ္ျပီး ဟိုေမးဒီေမးႏွင္႔ က်န္ေသာျမန္မာမ်ားပင္ မနာလိုျဖစ္ၾကရသည္။
သို႔ေသာ္ တစ္မ်ိဳးမထင္ပါႏွင္႔ ရိုးရိုးေရစက္ပါ၍ ခင္မင္ျခင္းသာ
ျဖစ္ပါမည္။အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ အၾကီးမေလးသည္ အသက္ ၁၃ ႏွစ္
ခန႔္သာရွိျပီး အငယ္မေလးမွာ ၁၀ ႏွစ္ခန္႔သာရွိေသာေၾကာင္႔ျဖစ္ပါသည္..။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းမွေန႔လည္ သို႔မဟုတ္ ညေနေက်ာင္းမွ
ျပန္လာျပီဆိုလွ်င္ ဆိုင္ဝမွ “ ယင္းမ္ၾကိဳက္ ” ဟုေအာ္၍ဝင္လာၾကသည္။
“ယင္းမ္ၾကိဳက္”ဆိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုသူတို႔ နာမည္ေပးၾကျခင္းျဖစ္
သည္။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ အဓိပၸါယ္ကိုမသိ။ ဆူပါဗိုက္ဇာ ကို ေမးၾကည္႔
ေတာ႔ ေဆးလိပ္ကိုေခၚေၾကာင္း သိရသျဖင္႔ ေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္
သေဘာေပါက္ေတာ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ႔ျမန္မာအုပ္စုထဲတြင္
ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းသာ ေဆးလိပ္ကို ပိုမိုေသာက္သူျဖစ္သည္။
က်န္လူမ်ားလည္း ေသာက္ေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေလာက္ မေသာက္ပါ။
တစ္ရက္တြင္ ဆိုင္သို႔ စစ္ေဆးေရးမ်ား ဝင္လာသျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔
၅ ေယာက္ ေခါင္မိုးေပၚသို႔ တက္၍ပုန္းေအာင္းၾကရေသးသည္။
မေလးရွားတြင္ တရားမဝင္လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္သူမ်ားသည္
လူမ်ိဳးစုံ ႏိုင္ငံစုံ လွသည္။ျမန္မာ ၊ထိုင္း ၊အင္ဒိုနီးရွား ၊တရုတ္ ၊ဘဂၤလား ၊
နီေပါ ၊သီရိလကၤာ ၊ ဖိလစ္ပိုင္ စေသာႏိုင္ငံမ်ားမွ မေလးရွားသို႔
ဝင္ေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ၾကသည္။ အင္ဒိုနီးရွားႏွင္႔ဖိလစ္ပိုင္မွ လြဲ၍
က်န္ႏိုင္ငံမ်ားမွ အလုပ္လုပ္သူမ်ားသည္ အမ်ိဳးသားမ်ားသာ မ်ားသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ တစ္ျခားႏိုင္ငံသားမ်ားကို ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း
စကားေျပာရာတြင္ ထိုင္းကို“ယ”၊အင္ဒိုနီးရွားကို“အ”၊ဖိလစ္ပိုင္ကို“ဖား
( သို႔ ) ဖ”၊ဘဂၤလားကို“ဘ”၊အိႏၵိယ၊နီေပါ၊သီရိလကၤာ ကို “မက်ီးသီး” ၊
တရုတ္ ကို“ ျပည္ၾကီး”၊မေလးကို “မ”၊စကၤာပူကို“စ”၊စသျဖင္႔
ေခၚေဝၚသုံးႏံႈးၾကသည္။သူတို႔အေၾကာင္း ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း အတင္း
ခ်ေသာအခါ သူတို႔ မသိနားမလည္ၾကေပ။ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားကိုေတာ႔
“ ေရႊ ”၊တဲ႔....ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ...ေတာ္ေတာ္လည္း တတ္ႏိုင္ၾကတဲ႔
ျမန္မာေတြ...........။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္ျပီး၍ညပိုင္းတြင္ TV ၾကည္႔ရင္း စကားေျပာေန
ၾကစဥ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုင္ႏွင္႔အနီးအနား ပါတ္ဝန္းက်င္ရွိ စားေသာက္
ဆုိင္မ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ေသာ“အ”မမ်ား လာလည္ၾကသည္။
သူတို႔လာတုိင္းလည္း စားေသာက္စရာမ်ား တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု ယူ
ယူလာတတ္သည္။“အ”မတစ္ေယာက္သည္ ေအးေအာင္ကိုၾကိဳက္
ေနသည္။ေအးေအာင္နားတြင္ ပြတ္သီးပြတ္သတ္ အျမဲလုပ္သည္။
ေအးေအာင္သည္ ရုပ္ေျဖာင္႔သူမဟုတ္ပါ သို႔ေသာ္လည္း သူသည္
အေမႊး အျမွင္ ထူသူတစ္ေယာက္ပင္။ ႏွာေခါင္းေမႊး၊ပါးျမိဳင္းေမႊး
မ်ားသာမက ရင္ဘတ္တြင္ပါ အေမႊးအနည္းငယ္ ရွိသည္။
ထို႔ေၾကာင္႔ “အ”မခိုက္ေနျခင္းျဖစ္မည္။တစ္ေန႔ထို“အ”မ
ေရာက္လာျပီး ေအးေအာင္နားတြင္ ပြတ္သီးပြတ္သတ္ လုပ္ေနသျဖင္႔
ကၽြန္ေတာ္ကအလိုက္တသိ အခန္းထဲမွ ေရွာင္ထြက္ေပးလိုက္သည္။
အျပင္ဖက္ ဝရန္တာမွ လမ္းေပၚတြင္သြားလာ လႈပ္ရွားသူမ်ားကို
ၾကည္႔ေငးရင္း မ်က္စိေညာင္းလာသျဖင္႔ အခန္းကိုျဖတ္၍ ေနာက္ေဖး
ဖက္သို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ႔သည္။ေနာက္ေဖးတြင္ အိမ္သာ၊ေရခ်ိဳးခန္း
ရွိသည္။အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ႔ အခန္းတံခါးပိတ္ထားသည္ကိုေတြ႕
ရသည္။ကၽြန္ေတာ္အိမ္သာထဲ အေပါ႔သြားျပီးျပန္ အထြက္တြင္
ေအးေအာင္သည္ ဝရံုးသုံးကားျဖင္႔ ေျပးလာျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို တြန္းဖယ္၍
အိမ္သာထဲဝင္ကာ တစ္ေဝါ႔ေဝါ႔ျဖင္႔အန္ေနသည္ ျပီးေနာက္ ေရခ်ိဳးခန္း
ထဲဝင္၍ အာလုပ္က်င္းေနသည္မွာ မျပီးႏိုင္ေတာ႔..........
..“ ေဟ႔.... လူ..ခင္ဗ်ား..ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ.....”
..“ အ”မကြာ....ငါ႔အနားလာျပီး...ပြတ္သီးပြတ္သတ္ လုပ္ေနတာနဲ႔
ငါလည္း..စိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲ...ရင္ထဲမွာ..ကလိကလိျဖစ္လာလို႔...
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆြဲစုပ္နမ္းပစ္လိုက္တယ္.....”
..“ အဲဒီေတာ႔.......”
..“ နမ္းလို႔ဝေတာ႔...ငါ႔ပါးစပ္ထဲမွာ....ခိုးလိုးခုလုျဖစ္ေနလို႕....
ေထြးထုတ္လိုက္ေတာ႔......ေဝါ႔........ထြီ......”
ေျပာရင္း ေအးေအာင္ ၾကက္သီးမ်ားတစ္ဖ်န္းဖ်န္းထေနသည္....။
..“ ေထြးထုတ္လိုက္ေတာ႔...ဘာျဖစ္လဲ..ေျပာစမ္းပါျမန္ျမန္.....”
..“ ဘာေတြ႔ရမလဲ......သူ႔သြားတုတစ္ေခ်ာင္း....ငါ႔ပါးစပ္ထဲ...
ကၽြတ္ပါလာတယ္....အ...မကိုၾကည္လိုက္ေတာ႔...ရွက္ေနျပီး...
ပါးစပ္ေတာင္မဟရဲေတာ႔ဘူး.......”
..“ ဟား....ဟား.....ဟား....ဒါဆို...အဖြားၾကီးေပါ႔...ဟား...ဟား....”
..“ ငါလည္း...သူ႔သြားတုၾကီးကို...လႊတ္ခ်ျပီး....ေနာက္ေဖးေျပးလာတာ
ပါးစပ္ထဲမွာလည္း...ငံက်ိက်ိနဲ႔.....
ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ႔ပဲ...အားပါးတရ..ရယ္ေနမိ
ေတာ႔တယ္...ေနာက္ေန႔မွစ၍ “အ” မ..မလာေတာ႔................။
မုန္႔ဆိုင္တြင္ လုပ္ေနသည္မွာ ၂ လေက်ာ္လာျပီ ဆိုင္မွလူမ်ားႏွင္႔လည္းအေတာ္
ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ေနေသာေၾကာင္႔ အလုပ္လုပ္ရတာ အဆင္ေျပ၍ ေပ်ာ္လာသည္။
သို႔ေသာ္လည္း မွန္းခ်က္ႏွင္႔ႏွမ္းထြက္ မကိုက္ေသာေၾကာင္႔ ၾကည္စိုးဆီ ဖုန္းဆက္
၍ပူရျပန္သည္။
..“ ၾကည္စုိး...ငါဒီမွာလုပ္ရတာ ဟုိႏႈတ္ဒီႏႈတ္နဲ႔ မကိုက္ဘူးကြာ...ငါ႔ကိုေနာက္ထပ္
ေကာင္းတဲ႔ အလုပ္တစ္ခု ရွာေပးဦး....”
..“ ဟုတ္လား...မင္းစက္ရံုလုပ္မလား...”
..“ ေအးကြာ..စက္ရံုက...OT ေတြဘာေတြနဲ႔ဆိုေတာ႔ ပိုကိုက္မလားလို႔....”
..“ ဒါဆိုရင္...ခဏေစာင္႔..ငါရွာေပးမယ္....”
တစ္ပါတ္ေလာက္ၾကာေတာ႔...ပြဲစား ကိုေက်ာ္မိုးႏွင္႔အတူ မုန္႔ဆိုင္သို႔ ညဖက္တြင္
ၾကည္စိုးေရာက္လာျပီး အလုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကသည္။တစ္ေန႔လွ်င္ ရင္းဂစ္
၁၈ က်ပ္ ရမည္ OT ရွိသည္ ေနစရာေပးမည္ ပြဲခ ၁၅၀ ဆို၍ကၽြန္ေတာ္သေဘာတူ
လိုက္သည္။ထုိစက္ရံုသို႔ ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ေအးေအာင္တို႔ ၂ေယာက္ Black Kong
Industrial Park ရွိလွ်ပ္စစ္ပစၥည္း ထုတ္လုပ္ေသာ စက္ရံုသို႔ေျပာင္းေရႊ႕ လုပ္ကိုင္ခဲ႔
ၾကသည္။သားငယ္ကေတာ႔သူ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ရွိရာ စြန္ဂိုင္းဘီစီအမႈိက္ပံုၾကီးနား
Jalan Lima တြင္ ဂေဟဆက္ အလုပ္သမားအျဖစ္ ေျပာင္းေရႊ႕သြားသည္။ထိုအခ်ိန္
မွစ၍သားငယ္ႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္ မေတြ႔ျဖစ္ၾကေတာ႔ေပ.....။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ စက္ရံုသို႔သြားရန္ ပစၥည္းမ်ားသိမ္း၍ အထုပ္အပိုးမ်ား ျပင္ေနစဥ္
ေအာက္ထပ္မွ Cashier ေကာင္မေလး ၊ ဆူပါဗိုက္ဇာႏွင္႔ သူ၏သမီးေလးမ်ား တက္လာ
ျပီး မ်က္ရည္စမ္းစမ္း စမ္းစမ္းျဖင္႔ မေျပာင္းေစလိုေၾကာင္း ၊ဒီမွာပဲဆက္လုပ္ေစလိုေၾကာင္း
ဝိုင္းေျပာသျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေတာ္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ႔ရသည္။ကိုယ္လည္းကိုယ္႔
ဝမ္းနာကိုယ္သာသိ ဆိုသလို ဘဝတိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း အတြက္ ေရၾကည္ရာ
ျမက္ႏုရာ ..၊ငါးပြက္ရာငါးစာခ် ဆိုသကဲ႔သို႔ အထုပ္ဆြဲ၍ စက္ရံုရွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ႔ရေတာ႔
သည္.......။
မိသားစုစိတ္ဓါတ္ ကိန္းေအာင္းေနေသာ သူတို႔၏ ႏွစ္လိုဖြယ္အမူအက်င္႔ ဓေလ႔စရိုက္ေလး
ကိုၾကည္႔၍ သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ဖုံးကြယ္၍ရႏုိင္ေကာင္းေသာအရာ မဟုတ္မွန္း ကၽြန္ေတာ္႔
ဘဝတြင္ အေသအခ်ာ သိလိုက္ရေပေတာ႔သည္.........။
............။.................။..................။.....................။......................။..................။....................။