ႏွစ္ဆယ္႔ေလး ေကာ္ပီ

စာမ်က္ႏွာ ႏွစ္ဆယ္႔ေလး

Tiong Bahru BLK 55 ေရာက္ေတာ႔ ကိုကၽြဲၾကီးအိမ္တြင္ လူသိပ္မမ်ားေသး ကၽြန္ေတာ္ ကိုကၽြဲၾကီး မိသားစုႏွင္႔ ကိုရဲ အျခားထားဝယ္လူမ်ိဳး တစ္ေယာက္
သာရွိေသးသည္။ထိုအခ်ိန္ကကုိကၽြဲၾကီးတြင္ဖိုးသားေလးေမြးကင္းစသာရွိ
ေသးသည္။ကိုကၽြဲၾကီးလည္း ကိုဝင္းဗိုလ္ကဲ႔သို႔ မုတ္အလြန္ၾကိဳက္သူျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုကၽြဲၾကီး အိမ္ေရာက္ေတာ႔ ပိုဆိုးေတာ႔သည္။ေနာက္ပိုင္းတြင္
ကၽြန္ေတာ္တို႔အခန္းထဲသို႔ ကုလားၾကီး ၊ မိုးေက်ာ္ (တ/ဥကၠလာ) ၊
မင္းမင္း ( ဂြတၱလစ္ )တို႔ေျပာင္းလာသည္။လူလည္း တျဖည္းျဖည္းမ်ား
လာသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္သို႔ ကိုဝင္းဗိုလ္တို႔ အုပ္စုလည္း မၾကာမၾကာ လာလည္သည္။ထိုအခ်ိန္ ကိုဝင္းဗိုလ္တို႔သည္ Tampenies မွ
Mapherson သို႔ေရာက္ေနၾကသည္။ Mapherson Flat ေတာ႔မဟုတ္
အျခားတစ္ေနရာတြင္ျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ကိုဝင္းဗိုလ္တို႔ဆီသို႔
သြားလည္ၾကေသးသည္။ Mapherson တြင္ ကိုဝင္းဗိုလ္ ၊ မင္းမင္း
(တ/ ဥကၠလာ ) ၊ဇာနည္ ၊ ေဇာ္လတ္ ၊တို႔အတူေနထိုင္ၾကသည္။ကၽြန္ေတာ္
က ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဆးသုတ္အလုပ္လုပ္ေနျပီး ကိုရဲက ယခင္ ဆိုင္မွာပင္
ဆက္လုပ္ဆဲျဖစ္သည္။တစ္ေန႔ကၽြန္ေတာ္တို႔တြင္ အလုပ္မရွိဂိန္ေနစဥ္
ပိုက္ဆံျပတ္ေနေသာအခိုက္ ကိုဝင္းဗိုလ္တို႔အုပ္စု ေရာက္လာျပီး
မုတ္ဖန္္ရန္ ပိုက္ဆံစုၾကရာ ၂၀ ပဲရေသာေၾကာင္႔ အခက္ေတြ႔ေနၾကသည္။
လူအုပ္ကမ်ားသျဖင္႔ ၂၀ ထဲႏွင္႔ဆိုလွ်င္ မုတ္ႏွစ္ထုပ္သာရမည္ ဒီလူအုပ္ႏွင္႔ဘယ္လိုမွမျဖစ္ ေလာက္ငွဖို႔မျမင္။ထို႔ေၾကာင္႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုျပီး မုတ္ပစ္ေသာသူမ်ား
ထံမွ မုတ္ထုပ္မ်ားကို အလစ္သုတ္ရန္ ၾကံစည္ၾကေတာ႔သည္ ။
မုတ္ကို Little India တြင္ သြားဖန္ၾကရသည္။မုတ္ပစ္ေသာသူတို႔သည္ လူျပတ္ေသာေနာက္ေဖးလမ္းၾကားတြင္ မုတ္ထုပ္မ်ားကို ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္
တြင္ ထည္႔ျပီး အမႈိက္သေဘာမ်ိဳး ေရေျမာင္းအနီးတြင္ ပစ္ထားသည္။
လာဖန္ေသာသူလာမွ ထိုအိတ္ထဲမွ ႏႈိက္ေပးသည္။ျပီးလွ်င္ျပန္
ပစ္ထားျပီး လမ္းမထိပ္ဖက္ ထြက္ရပ္ေနသည္။သည္အထာကိုသိထားေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ၾကိဳတင္စီစဥ္လိုက္ၾကသည္။ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ ကိုဝင္းဗိုလ္က
၁၀ တန္ ၂ ထုပ္ဝယ္ျပီး ေရာင္းသူကို ဒီကို ခဏခဏလာဖန္ရတာ ေဝးေၾကာင္း ၊
အေလးခ်ိန္ႏွင္႔ဆိုလွ်င္ ဘယ္ေလာက္ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာကို လာရမည္
စသျဖင္႔ ေလွ်ာက္ရႊီးျပီး လမ္းထိပ္သို႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေခၚသြားမည္
လမ္းထိပ္ေရာက္လွ်င္ ထပ္ျပီးစကားေၾကာရွည္ျပီး အခ်ိန္ဆြဲထားမည္။
ထိုအခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္းေလွ်ာက္စကားေျပာေနစဥ္ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကား
၏ အျခားတစ္ဖက္ထိပ္မွ ေဇာ္လတ္ ၊ မ်ိဳးမ်ိဳး ၊ သန္႔ဇင္ (ဂိေလး ) တို႔မွ
ခပ္သုတ္သုတ္ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားတြင္းသို႔ဝင္၍ ပစ္ထား
ေသာမုတ္ထုပ္နားတြင္ ေသးေပါက္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ျပီး အလစ္တြင္ ႏႈိက္ယူထြက္ေျပးရန္ တိုင္ပင္ထားခဲ႔ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္ပင္စည္း
ဝါးကိုက္ထားသည္႔အတုိင္း ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါသည္။မုတ္ပစ္သူတို႔လည္း
အလစ္တြင္ ခံလိုက္ရသျဖင္႔ ဘာမွမတတ္ႏိုင္။“စ”တြင္ သူတို႔ဒီလို
တစ္ခါမွ ခံရဘူးမည္မထင္ပါ။ အိမ္ေရာက္ေတာ႔ အားလုံးေမာဟိုက္
ေနၾကသည္။တစ္ေအာင္႔ၾကာေတာ႔ ေဇာ္လတ္တို႔အုပ္စု ျပန္ေရာက္လာ
ၾကသည္။ ေဇာ္လတ္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွ မုတ္ထုပ္မ်ားကို ဆြဲထုတ္
လိုက္ရာ ၁၁ ထုပ္ပါလာသည္။အားလုံးေပ်ာ္ေနၾကသည္။ ဝယ္ယူသည္႔
အထုပ္ႏွင္႔ပါဆို အားလုံး ၁၃ ထုပ္ ဆြဲစမ္းပါေလ႔...။ ၅ ထုပ္ခန္႔ကို
အျခားသူမ်ားအား ေခါင္းခ်ိဳးျပီး ျပန္ေရာင္းရာ ေဒၚလာ ၈၀ ရလိုက္သည္။
ထိုေငြ ၈၀ ျဖင္႔ ငါးဝယ္ေသာက္လိုက္ၾကသည္။ထိုညက ငါးေရာ မုတ္ေရာ
အပီကြဲျပဲၾကျပီး ေအာင္ပြဲခံခဲ႔ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အုပ္စု “စ ”တြင္ အမွတ္
တရ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ ေအာင္ပြဲခံ ခဲ႔ၾကသည္။
ထိုညက အားလုံးအျမင္႔သို႔ေရာက္ကုန္ၾကသည္။
အားလုံး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး မုတ္ရွဴလိုက္ၾက သီခ်င္းတီးလိုက္ၾကျဖင္႔
“ အစ္ကိုၾကီး...အစ္ကိုၾကီး....ေရပိုက္ၾကီးကိုင္ျပီး...ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ
ေအာက္မွာလည္းေရေတြအိုင္ကုန္ျပီ.....မ်က္ႏွာကလည္း..ျပံဳးလို႔....ရႊင္လို႔......”
ဆိုင္မွ ဝန္ထမ္းေလး လာေရာက္သတိေပးမွ အတိတ္မွအရိပ္တို႔ လြင္႔ပ်ယ္သြားသည္။
“ ဟာ...ေအး...ေအး...ငါအေတြးလြန္သြားလုိ႔....ေဆာရီး...ေဆာရီး.....”

ေျပာျပီး မိမိအျဖစ္ကို ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္မိလိုက္ေတာ႔သည္...။

ေၾသာ္...ျပန္မရႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ အရင္အခ်ိန္ေတြကိုလြမ္းလိုက္တာ............။